Amy Winehouse back to the 60's

Amy Winehouse artista britainiarra da. Ero samar hauetakoa. Hala ere, 24 urte izateko, sari askotxo jasotakoa, eta ez behintzat betiko musikita komertzialoidea eginez. Edo ez hori bakarrik, nik dakidala behintzat.

Soinu beltzak asko erabiltzen ditu (Soula, Jazza) eta blog honetan agertzeko balio dioten melodia jamaikarrak ere bai. Izatez, 1960 urteetako ska klasiko batzuk bertisoneatzeagatik, eta nik orain arte originalekiko fidelenak diren abestiekin, gainera:

Amy WInehouse - "You're Wondering Now" (Originala Andy & Joeyk 1964an grabatua)

Amy WInehouse - "Monkey Man" (Originala The Maytalsena)

[ez galdu bi koroak egiten dituztenak: pure RudeBoy style!]

Don't Go!

Nahiz eta azkenaldian bloga gehiegi ez aktualizatu, faborez, abestiak diona egin. Laister bloga indarberrituta bueltatzea espero dut.

The Dualers - 'Don't Go'



Portzierto: hurrengo ZIzurkil Reggae-Partyrako single hau erosi berri dut. Han biniloaren botereaz gozatu ahal izango duzue.

Asteburua ondo bukatu!

Begiak itxiko bagenitu...

...eta grabazio teknikak askoz ere aurreratuagoak direla ahaztuko bagenu, 60ko hamarkadako ska musikak horrelako zerbaiten antza ikaragarria izango luke. Dudarik gabe. Ze onak!!!!

Soweto - Blue Ska

Igande arratsalderako reggaea 7

Gaurkoa Podcast eran egin nahi nuen, hau da, dena audio fitxategi bakarrean eta nere komentarioekin (irrati saio bat balitz bezala), baina ez naiz oso kontentu gelditu emaitzarekin eta hurrengo asterako utzi beharko!

Hala ere, iganderoko hamar abestiak hemen dituzue. Gaur, bereziki, Itturi eskainitako selekzioa eskaintzen dizuet. Azkenaldian bere bloga aktualizatzen zintzo ibili de eta hemendik nere errekonozimendua berarentzako. Hori dela eta, eta aspaldian adeirazi nion bezala, gustoko duen klasiko abten bertsio bat dago.

Esan nion Frank Sinatrak ezagun egindako "My Way" abestiaren bertsio bat bazela, Skinhead Reggae estiloan. Gaurkoen artean aurkituko duzue. Bestela, denetarik pixkat. Reggaea de nagusi, klsiko haundien bertsio batzurekin, eta betiko ska instrumental aparta ere bai, Don Drummond eta gainerako Skatalitesekoen eskutik.

The Chosen Few - Melting Pot (Queen Majesty)
Dennis Walks - Misty
Barrington Spence - Everything I Own
Mark Holder - Justice, Peace & Love
Denzil Dennis - My Way
Pat Kelly - Best Time of My Life
Carlton & The Shoes - Don't Change
Don Drummond - Melancholy Baby
Leroy Sibbles - Singerman
Mark Holder - Our Love Will Go On

Aste ona pasa eta asteazkenean ea Egian ikusten garen!

Skalariakek agur esan zuen...

...eta inork ez daki ziur noiz arte.

Guk, badaezpada ere, eta beraien web ofizialean gutxienezko 2 urteko tartea hartzeko asmoa zutela ikusirik, dena prestatu, motxila hartu eta Bartzelonarako bidea egin genuen, ezustekoz beterik dena esan behar bada.

Hala ere, goizeko 8tan hasitako hiri-tourraren ondoren, kontzertu lekura garaiz iritsi ginen. Ordurako, ordea, kriston ilarak zeuden montatuta, eta jende kurioso samarra ikusteko aukera izan genuen: Rude Boy eta Mod sueltoren bat, BootBoy dexente eta euskaldunez jantzita zihoazen kataluiniar asko ere bai. Batzurekin hitz egin ondoren, eta Donostiar ilustreren baten anaia agurtu eta gero, barruraka sartu ginen.

Pertsonalki esan beharra daukat Skalariaken zuzeneko emanaldietako originaltasun gutxia ezagututa ezusteko pozgarria eraman nuela, azken kontzertu bati dagokion elementuak gehitu zituztelako: diaporama, argi kainoi potenteak publiko artean.

Logikoa zirudien hala izatea, kontuan edukita zuzeneko diskoa grabatu eta DVD bat editatzera doazela. Hala ere, esfortzu aldetik ondo.

Ezagutzen nauzuenok badakizue Skalariakek urtetan izan duen bilakaerarekin ez naizela oso ados izan. Gutziz ulertzekoa da beraien musika hasierako Hooliganismotik jarrera politiko internazionalista eta mestizora jo nahi izatea, eta ez daukat ezer horren kontra. Gainera, publiko fidelagoa izan dute beti hortik zehar, Europan eta baita Hego Amerikan ere, eta horrek aldaketa bat eskatu die. Nire bilakaera, ordea, ska musika eta beraren erreferentzia handi batzuk Skalariaken bidez deskubritu ondoren, aurrera baino atzerakoia izan da, denboran behintzat. Horregatik, "En La Calle"tik aurrerako diskoetan faltan bota izan ditut musika jamaikarraren sorrerara bideratzen ziren erreferentziak letratan, eta aurreneko bi diskoetako freskotasuna eta jarrera.

Dena dela, kontzertu haundia izan zen, gogoratzeko modukoa. Skalariakek bere kronika ere egin du, beren web orrialdean. Kronikaren amaieran dagoen argazkian publikoaren argazki orokor bat dago. Zooma erabilita begiratzen jarri eta hara! gu ere hantxe gaude:

Martin, Andoni Jon eta Ni azaltzen gara, gainetik marraztutako zirkulu horiaren barnean.

Nik ateratako argazkiak Flickerren daude, beti bezela, eta pare bat hemen ikusteko aukera duzue:

Asteazkenean denok Egiara!

Izan ere, urriaren 31ean, Santu Guztien Egunaren bezperan, Cocoa Tea eta Ryan Egiako Gazteszenan izango ditugu (6€ren truke, batere gaizki ez dagoena, portzierto). Kontzertua ptan hasiko omen da. Ondorengo textua Gaztemaniaketik hartua dago:

Calvin Scott (Cocoa Tea ezizenez ezaguna) 1959. urtean jaio zen Jamaikan (Rocky Point, Clarendon). Oso gazte hasi zen lanean, 1974. urtean, hamabost urte besterik ez zuela Searching In The Hills grabatu zuenean; hala hasi ziren Desmond Dekker, Freddie McGregor, Barrington Levy, Toots Hibbert, Everton Blender eta hiriburukoak ez ziren beste hainbat artista ere. Lan hark, ordea, ez zuen arrakasta handirik izan baina ordurako nabaritzen zen nerabe hark nondik edaten zuen, Dennis Brown, John Holt, Bob Marley eta, batez ere, Bunny Wailer baitzituen inspirazio iturri, bistakoa zenez.
Dena dela, produktoreek ez zituzten bere dohainak antzeman, garai hartan Bob Marleyren eta halako kantautoreen atzetik zihoazen, nonbait, eta, geroxeago, hamarkada bukaeran, DJ aldakorrak izan zituzten jomuga. Aurrena jockey izan zen zaldi lasterketetan, eta arrantzale ere ibili zen, baina musikaren harrak ez zion bakerik ematen eta irla barrenera joaten ziren Sound Systemetan bere estiloa finduz joan zen.
80ko hamarkadaren hasieran Cocoa Tearen ahots goxoa Kingstonera iritsi zen, Dancehalla lehertzen ari zen unean, hain justu, eta, zorionez, Henry Lawes “Junjo” ekoizleak zenbait lan egitea proposatu zion; lan horietan rootsen kultur ondare guztia berreskuratu zuen dancehall estilo peto-petoan. Ahotsa riddim batetik saltora egiteko gai da erosotasun handiz, beti epel, beti goxo eta mezu espiritual nabarmena duela.

Hiriburuko pistak eguneroko bizimodua islatzen zuten artisten mezu bortitz, sexual eta espiritualtasun gutxikoez beteta zeuden garai hartan Cocoa Teak bere mezuari eutsi zion, rootsen iragana eta oraina lotzen zituen kate-maila bihurtuta. Artista edo kantautore bat baino gehiago, Cocoa Tea riddim huts bat oinarri hartuta mirariak egiteko gai den ahots bat bezala entzun behar dugu adi-adi, eta, are gehiago, hori gabe ere gai da atentzioari eusteko mezua eta bere artea ardatz dituela. Jamaikako gaur egungo musikan nabarmen-nabarmena den musika formula berria.

Reggae abesten duen lehenengo kantari jamaikarra dugu Ryan eta Reggae Soul (Urban Soul edo Nouveau Reggae) deitu zaion horren asmatzailea da. Bidaiari amorratua, mundua musa bihurtu du eta abestien hitzek historia arruntak, bizitzaren beharrak eta, batez ere, giza emozioak kontatzen dituzte.

Izen handiko kantari eta moldatzailea da. Hainbat artistarekin lan egin du, Black Uhuru taldeko “Grammy Kid” Michael Roserekin, besteak beste, eta hori dela eta jarraitzaile ugari ditu 2006. urteaz geroztik.

Unaik eta nik joateko asmoa degu, ta pentsatzen det Mikel ere animatuko dela. Joateko asmoa duenak abisatu dezala. Osteguna jai denez ea parranda alternatiboa han hasten dugun!

Zorionak Jonjo!

Gaur Jonjoren urtemuga da. Ospatzeko, musika aukeraketa labur berezia dakarkizuet.

Urruti izanagatik, lagunak beti gertu dituzula ez ahazteko.

"Java"k agian nostalgiko jarriko zaitu... nigan eragin hori du behintzat.

Jaro	Impact All Stars
Living in the Ghetto	The Itals
Java	Augustus Pablo
Distraction	Cimarons
Run Come Call Me	Tenor Saw

Eguna ondo bukatu JJ!

JJ Special.rar

Igande arratsalderako reggaea 6

Siestara joan aurretik, asteroko konpromezua bete izanaren froga hemen uzten dizuet:

Caribbean Serenade	Rico & The Rudies	Early Reggae
Quando Quando	Rico & The Rudies	Skinhead Reggae
Suspicion	Delroy Wilson	Roots Reggae
Natural Mystic	Bob Marley	Roots Reggae
Sitting and Watching	Dennis Brown	Reggae
Ark of the Covenant	The Congos	Roots Reggae
Rain from the Sky	Delroy Wilson	Rocksteady
To Sir With Love	Lynn Taitt & The Jets	Rocksteady
On a Clear Day you Can See Forever	John Holt	Rocksteady
Lovin' You	Janet Kay	Lovers Rock

GUZTIOK ASTE ON ONA IZAN DEZAZUELA!!!!!!!

Igande arratsalderako reggaea 6.rar

TokataBot

Praktikoa dirudi...

Kuka Juke Bot 2 - Izena ere kuriosoa

Señoraaaaaa, scratching ere egiten badakiiii, oigaaaaaaaaaaa!!!!!!!!!

Sakrilegioa!!!!!

Amerikano puta hauek (Fishbone) ez dute klasikoengatiko errespeturik batere. Disfrutatu!!!

FISHBONE - Jamaica Ska - 1987

Boss Soundsen foroan ikusia

Igande arratsalderako Reggaea 4

Argazkia: Eladesor

Aurreko asteko txandapasaren ostean (estropadak Donostian sakratuak dira, ulertuko duzuenez), igandetarako musika bildumatxoa eskaintzen dizuet laugarrenez:

Ohitura jarraituz, aurreko bildumetako protagonistatako baten bat oraingoan ere agertzen da. Kasu honetan errepikatzen duena Wayne Wade da, The Paragons rocksteady izarren "On the Beach" klasikoaren bertsio batekin.

Estilo beretik jarraituta, Derrick Harrioten "Standing In" edo azken honek ezagun egindako "Born to Love you" The Sensationsen ahotsetan.

Rocksteadytik irten gabe, baina reggae kutsu batekin, Carlton and the Shoes talde ez oso ezagunaren "Never Give Your Heart Away" eta "Sincerely Yours". Azken hau, bereziki, sekulakoa iruditzen zait.

Besterik? Ba bai. Esaterako reggaearen txokoa betetzen dute Al Campbell "Take These Shackles" edota Freddie McGregorek"Tomorrow is like Today" bezalako abestiekin.

Miztura modura, reggae eta jazzaren arteko lokarri sendoetaz baliatuz, Ernest Ranglin "Stop that Train" rocksteady klasikoa bertsioneatuz.

Eta azkenik, bi pieza garrantsitsu. Bata berri samarra, The Adjusters amerikarren ska instrumental zahar kutsukoa, "Clare Short" hain zuzen ere. Bestea, klasikoetan klasikoenetakoa den Laurel Aitken handiaren "It's Too Late (to Say You're Sorry)". Fijatu letran: ***I've got somebody new, that loves me more than you........***

Disfrutatu! eta komentatu!

Igande Arratsalderako Reggaea 4.rar

Igande arratsalderako Reggaea 3

Argazkia: Jan_Bakker

Estropadak eta geroko poteo latzaren ostean, etxera iritsi eta zer hobe musika pixkat entzuten lasai botata egotea? Horretarako aproposena iganderoko musika bilduma:

Sugar Minotten toasting gozoak belarria jamaikar klasiko baten letretara eramango dizue, "Vanity" izeneko kantan. Igandetako bildumaren aurreneko astean bezala, Barry Biggsen zerbait ere badugu, "One Bad Apple". pop-reggae-soul ikutuarekin, koroak gutizia bat dira edozeinentzako.

Soul tankerako reggaearekin jarraituz, Inner Circleen instrumental zoragarri bat, "T.S.O.P" delakoa, stereo efektu kuriosoekin (adi bozgorailuei!).

Pixka bat sentimentalago jarrita, Sugar Simoneren "King without a Throne". Egokia bihotz bakartientzako. Hala ere, bada aukerarik, dirudienez, Jamaikan, neska politak ezagutzeko. Hala diote behintzat The Gayladsekoek "My Jamaican Girl"en, konparazioetan sartzen ausartzen direlarik...

Estilo eta gaiez aldatuz, Sugar Minotten bigarrena gaurkoan, roots melodiko hutsa den "Hang on Natty". Eta roots gehiago, Milton Henryrena oraingoan, bere "Sitting in the Corner"ekin. Oso interesgarria.

Skara pasa gaitezke gero, super klasiko baten bertsio freskoarekin. Lord Tanamo handia ("I'm in The Mood for Ska" sortu zuena) Dr. Ring Ding and The Senior All Stars atzetik dituela, "Best Place in the World"ekin inoiz baino gazteago dago (73 urte).

Bi estilo falta zaizkigu ikutzeko, gaurko honetan:

Dub estiloa Wayne Jarretek dakargu, "Brimstone and Fire dub"en.

Eta ixteko, nola ez, rocksteady pixka bat, eta ez nolanahikoa. Ken Boothe eta BB Seaton, generoaren haundienetako bi, "(It's the Way) Nature Planned It" maitasun kantan. Naturak hala erabaki zuen...

Ondo izan!

Igande Arratsalderako Reggaea 3:

INKESTA

Manu Chaoren azken diska, deskargarako

Aurrekotan baino askoz ere rocker eta aparatu elektronikoen erabilpenarekin, Manu Chaoren azken diska hementxe duzue. Rainin' in Paradize singlearen bideoa:

Eta hemen deskargarako linka

Igande Arratsalderako Reggaea 2

 

Aurreko asteko hutsunearen ondoren, igande arratsalde bero honetarako (EHn behintzat bai) hamar abestiko sorten bigarrena aurkezten dizuet.

Aurrekoan bezala, klasiko handien bertsio berriak ditugu: Wayne Wadek Jackie Edwardsen "Too Experienced" ezagunaren roots kutsu handiko bertsioa eskaintzen digu, Dancing Mood talde argentinarrak "Close to You" (Jamaikar bertsioan Phyllis Dillonek ezagun egina) skara pasatzen duen bitartean. Edwards bera (blogean aurretik dagoeneko aipatua izan dena) entzungai dugu "I Want A love I Can See"n

Emakumezko ahots handiekin jarraitzeko, Sharon Forrester abeslariaren "Silly, Wasn't I", Lovers Rockaren barruan kokatu dezakeguna.

Rocksteadyaren presentzia generoaren erregeetako batengatik ziurtatua dago: Ken Boothe, The Godfather film ezagunaren soinu bandaren bertsioarekin entzungai baitugu "Godfather (Speak Softly Love)" abestian.

Soul eta Reggaeak ondo ematen dutela elkar, oraingoan Carlton & The Shoesen "Give Me Little More" abestia da frogagai. The Paragons Rocksteadyaren maisu handienetakoen abeslariak Motown disko zigilu beltzaren bertsio batzuk eginak ditu, "Wherever I Lay My Hat" edo "Touch Me in the Morning"en bezala.

Tokyo Ska Paradise Orchestrak errepikatu egiten du honetan ere, "Walkin Alone" instrumentalarekin. Instrumentala baita ere, baina hau reggae estiloan, 10 feet Ganja Plant Hawaiiarren "Hillside AIrstrip".

Komentarioa bukatzeko, esan Pama International "Betterment Blues"ekin (eta Dawn Penn kantari dela), eta Junior Murvin "Police and Thieves" klasikoarekin ere bilduman daudela.

Komentarioak, beti bezala, asko eskertzen dira.

Igande Arratsalderako Reggaea 2

Igande Arratsalderako reggaea

Denbora neraman abesti aukera lasaia prestatzen, eta iritsi da garaia, udan sartuta gaudela, denontzako eskuragarri jartzeko. Denetarik dago bertan:

60. hamarkadako abesti jatorrizkoak eta garai hartakoen bertsio modernoren bat ere bai. Urte batzuk geroagoko Reggae estilo ezberdinetako abestiak ere entzun daitezke.

Izen batzuk botatzeagatik: Barry Biggsen ahots goxoa (Lovers Rockaren erregeetako baten bihurtzeko aukera eman diona) "Wide Awake in a Dream" edo "I'll Be There" bezalakoetan.

John Holten abestiak ere baditugu. The Paragons Rocksteadyaren maisu handienetakoen abeslariak Motown disko zigilu beltzaren bertsio batzuk eginak ditu, "Wherever I Lay My Hat" edo "Touch Me in the Morning"en bezala.

Emakumezkoak ere badira, nola ez: Marcia Griffths (I Threesetako bat, hemen bakarlari bezala) "When Will I See You Again" malenkoniatsuan goza dezakegu, edo The Gaylettes abeslari taldea "Silent River (Runs Deep)"en.

Garaikideagoak diren abestien artean, Tokyo Ska Paradise Orchestraren "Tuioku No Lilac"(batek daki zer esan nahi duen) eta Rico Rodriguez tronboilari jamaikar mitikoaren "Wonderful World" ezagunaren bertsioa, besteak beste.

Instrumentalak (ez galdu Tommy McCook edo Val Bennettenak), abeslari garrantzitsuak, klasikoen bertsioak, atzokoak, gaurkoak... denetarik pixkat, igande arratsaldetan, buruari buelta handirik emateak gogo gehiegi ematen ez duenean, patsadaz disfrutatzeko.

Komentarioak, beti bezala, asko eskertzen dira.

Igande Arratsalderako Reggaea 1

The Skatalitesen argazkiak

Uztailaren 24an, Zurriola Hondartzan ateratakoak:

Lester 'SKA' Sterling; Carl 'CANNONBAL' Bryan eta Kevin Batchelor, putz eta putz eginez.

Aurreko hiruak + Vin 'DON DRUMMOND JR.' Gordon, kontzentratuta.

Eta gure Doreen 'ADORABLE YOU' Shaffer. "Sugar, Sugar, I Love You'

ZORAGARRIA. Argazki gehiago, Flickrean

Inkesta berria!

Tonight is the night!

Gaur gauean, uztailaren 24a izanik, eta Zurriola hondartzan kokaturiko Agertoki Berdean, The Skatalites mitikoak (jatorriko musikarietatik 3 bertan daudelarik) entzuteko aukera izango dugu.



Baten batek oraindik ez badaki, 20:50tan Berasateguiren ondoan geratu gara, eta beranduago iristen denik egongo balitz, aurreneko lerrotara agertzea besterik ez du, hantxe egongo gara eta, dantza egiteari utzi ezinik!

KEEP ON JAMAICAN STYLE!!!!

Aste Nagusia interesgarri dator!

Azkenean, duela aste dexentato ustea konfirmatzekotan gaude: Fermin Muguruza eta konpainiaren azken proiektua den AFRO BASQUE FIRE DEPARTMENTek Donostiako Aste Nagusian eskainiko du azken kontzertua, abuztuaren 16an.



Lekua oraindik ez dakigu baina dena normal joanda Sagues aldean izango dela esango nuke. Aurtengoan argirik ez dadila joan! (duela bi urte bezala, ordubatak puntu puntuan zirela).

Reggae Linean zehar: Aurreneko geltokia - 60's Jamaican Style

Londongo metroko ibilbidearen bildumarekin hasteko, klasikoen artean klasikoak: Jamaikako 60ko musikariak.


Aurrenekoa ez da, zehazki esanda, musikaria. Baina artista bai, nolakoa gainera. Clement Seymour Dodd, Studio One mitikoaren sortzilea, musika produktorea, 'Sir Coxsone' bezala ezaguna. Jamaikar Sound System ezagunen sortzaileetako bat, eta dudarik gabe ska, rocksteady eta reggaearen aitzindari eta bultzatzailea. Skatalitesak berak bildu zituen, bere estudioko banda izateko. Gerokoa... historia da. (dakizuenez, garai hartan, kantari talde edo solistek ez zuten berezko bandarik, eta grabaketa estudioetako backing bandak erabiltzen zituzten grabatzeko).

Prince Buster da bigarrena: hau ere aitzindarien artean aipagarrienetakoa. Jamaitik kanpo arrakasta aipagarria lortu zuen aurrenekoetako ska garaietan, Laurel Aitkenekin batera. Disko mitikoak ditu, eta Two Tone garaiko Specials edo Madness banda ezagunenen originaletako batzuren originalak berarenak dira, Enjoy Yourself edo Madness ( Prince Buster – Madness) bera kasu, hurrenez hurren. Bide batez, esan astelehen honetan, hilaren 28an, urteak betetzen dituela (69 hain zuzen),eta baten batek zoriontzeko mezu bat bidali nahiko balio, helbidea hemen du: ska@princebuster.com

Desmond Dekker dator gero. Atzo urtebete hil zela, hain zuzen ere. Europan arrakasta zabala lortu zuen lehenengoa izan zen, Israelites ( Desmond Dekker – Israelites) abestiarekin Britainia Handiko, Suediako, Kanadako, Mendebaleko Alemaniako, Herbehereak eta Hego Afrikako listetako aurreneko postua lortu zuen. Bizitza osoa musika lanetan aritu zen, eta 2003ko Sagarrondotikean batzuk bere kontzertu batetaz gozatzeko aukera izan genuen.

Toots Hibberten lidergoaz, reggae linea The Maytalsen geltokira hurbiltzen da. Tootsi buruz dagoeneko hitz egin dut blogean. Hasierako taldea hiruk osatzen zuten: Henry "Raleigh" Gordonek eta Nathaniel "Jerry" McCarthyk, Frederick "Toots" Hibbertekin batera. Hasierako garaitik musikan badabiltza ere, benetako arrakasta Tootsen gartzelatik atera ondorengo urteetan iristen zaie, batez ere (baina ez abesti horrengatik bakarrik, ezta gutxiago ere) 54-46 ( The Maytals – 54-46 (That's My Number)) abestiagatik eta, orokorrean, Leslie Kong Beverley's Studioko nagusiaren produkziopean egindakoengatik. Hauen artean, reggae estiloari izena eman zion Do the Reggay aurki dezakegu. Tootsek bere oraingo bandarekin dexentan jo du gure inguruan (lehengo urtean Bilbon eta Iparralden).

Honaino iritsita, geltoki garrantzitsu baten gelditzea tokatzen zaigu, trena iritsi eta alde egin baino lehen minutu batzuk itxoiten duen horietakoa. The Skatalitesen geltokira iritsi gara, eta honek puntu eta bereiz egitea eskatzen du.

Nire ustez, jamaikar musikaren historian zehar izan den talderik garrantzitsuean da. Wailersen gainetik. Utzi duten ondarea hain da zabala, hiruzpalau sarrera mamitsuren beharra legokeela beraien alturan aurkitzen den textu bat idazteko. Egingo dut, baina sarrera hau ez da lekua. The Skatalites jamaikako musikan talderik garrantzitsuena dela esan dut beraiekin GUZTIEK grabatu zutelako noizbait: Marley eta konpainiak, Maytalsek, Aitkenek, Ellisek... Horretaz gain, inspirazio izan dira hainbat eta hainbatentzat, hala nola Two Tone garaiko taldeentzat eta ska moderno instrumentala jotzen duen edonorentzat. Azkenik, esan Skatalitesen barruan garai hartako jamaikako musikaririk onenak kokatzen zirela, Coxsone Dodden gidaritzapean. Jatorrizko artistei begirada bat botatzea besterik ez da falta: Don Drummond ( The Skatalites – Eastern Standard Time), Tommy Mc Cook( Tommy McCook & The Supersonics – Ska Jam), Roland Alphonso ( Roland Alphonso – Phoenix City), Jackie Mittoo ( Jackie Mittoo – Summer Breeze), Johnnie Moore, edo oraindik taldean jarraitzen duten (eta Donostian ikusteko aukera izango ditugun) Lloyd Knibb edo Lester Sterling, besteak beste.

Azken geltokia gaurkoz: The Ethiopians. Bizitzan edozertan bezala, bada talentu handiko jendea mitoen ezaguntasunaren atzetik gelditzen dena, eta horrelako kasua da Ethiopiansena. 1966an sortu zen hirukote bokala zen hasieran, baina berehala bi izatera pasa ziren: Leonard Dillon eta Stephen Taylor. Rocksteadyaren garaian egin ziren ezagunak baina gerora ere diskoak ateratzen jarraitu zuten, 1975 Taylor auto istripuz hil zen arte. Abesti ezagun bezala Train to Skaville( The Ethiopians – Train To Skaville) edo Reggae Hit the Town ( The Ethiopians – Reggae Hit The Town) aipa ditzakegu.

Bukatu baino lehen, jakin aratzen dizuet gaurko bost taldeen abestiekin bilduma txiki bat prestatu dudala, beti bezala deskargarako prest duzuena. Mesedez, komentarioetan esan zeintzuk gustatu zaizkizuen edo zeintzuk ez.

All aboard the Jamaican Underground (train)

Londongo metroa dirudi, ezta? Ba ez da, zehatz esanda gutxienez. Ikusten ari zaretena Londongo metroaren mapa da, bai, baina geltokien izenak bereziak dira. Oso:

Curtis Mayfield, Saint Ettienne, The Jam, Björk...

David Bowie, The Kinks, The Beach Boys... baina, nola ez, blogean aipatzeko moduko egiten duen metro linea gorria, mapa originalean "Centarl Line"i dagokiona hain zuzen, Jamaikar musikari dagokio, ikus dezakezuen bezala:


Hori dela eta, eta, beti bezala, izen HAUNDIAK falta diren arren (Rocksteadyaren izarrak, ia beti bezala, agertu ere ez: Alton Ellis, Ken Boothe, Phyllis Dillon, The Gaylads, The Paragons, The Techniques, Kingstonians, Jamaicans...; eta skaren lehen garaiko beste batzuk ere bai: Lord Creator, Lord Tanamo, Andy & Joey, LAUREL AITKEN, Derrick Morgan, Baba Brooks...), aukera ona iruditzen zait zuei ibilbide musikal bat proposatzeko. Lekuan lekuko geltokiei buruz informazio pixkat eskaini, eta musika entzuteko aukera ere bai, merezi duen kasuetan. Baten batek esango du, agian, reggaearen izena erabili dutenez, zehazki estilo honetara mugatzeak justifikatuko duela izen batzuren agertze eza. Nik diot, hala ere, linearen azken aldeko izen asko sobran daudela (bai mapa honetatik eta baita jamaikar musikatik: Shabba Ranks eta antzekoetaz ari naiz), baina ez gara hemen eztabaidan gehiago luzatuko.

Txartela dohainik da. Gustatuko litzaidake abonua hartuko bazenute (bidaia osorako), baina ez da beharrezko.


Mapa osoa PDFan eskuratzeko: Klik hemen
Iturria: The Guardian

Is Inglan' bicomin' a fascist State? The answer lies at your own gate!

"Everywhere you go, is the talk of the day,
Everywhere you go, you hear people say,
That the Special Patrol them are MURDERER, MURDERER!
We can make them get no furtherer!!!!!!"

Hitz gogorrak, alajaina, Linton Kwesi Johnson abeslari eta poeta Jamaikarrarenak (Ingalaterran, Brixtonen txikitatik bizi izan dena, beti ere). Testuingurua, hala ere, ez zen gutxiagorako Bass Culture diskoa irten zenean, 1980an:

Margaret Thatcher "Altzairuzko Dama" boterean zelarik, krisialdi ekonomiko larriak eta industria enpresa garrantzitsuen berritzeak bultzaturiko langabeziak herrialdean arrazakeriarekin erlazionaturiko liskarrak eguneroko kontu bihurtuak zituen.

Horrela, ba, '79ko Apirilaren 23an Ingalaterrako National front alderdi neofaszistak London mendebalean dagoen Southallen ospakizun bat prestatua zuen. Blair Peach, Zeelanda Berriko irakaslea bera, ospakizunaren aurkako protesta ekintzetan murgilduta zebilen eta, 11 lekukoren arabera, kale bazter baten Special Patrol Groupeko polizien eskutatik jipoi latza jaso zuen, bizitza galduz.

Irudien azpian agertzen den letra zatia "Regga Fi Peach" (Reggae Peachentzat) abestitik hartua da, LKJek omenaldi modura konposatua. Kasua, noski, berrirekitze saiakera batzuen arren, inoren erantzukizunik gabe itxi zen.

Linton Kwesi Johnson Jamaikar musikan izandako innobazio sortzaileetako bat da. Zehatz esateko, estilo berri bat sortu zuen 1978an Dread, beat An' Blood diskoan erabilitako DUB POETRYarekin. Estilo hau Reggae erritmoaren gainetik esaldiak sartzean datza baina, Jamaikako DJ edo Toasting estiloan ez bezala, hitzak ez dira inprobisatutakoak, aurrez idatziak baizik.

Beraren zenbait disko entzunak ditut, eta gehien atsegin dudana gaur aurkezten dizuedana da, Bass Culture, esan bezala 1980an kaleratua. Bertan, "Regga Fi Peach"ez gain, amodio eta politika gaiak jorratuz sortutako abestiak aurki ditzakegu, "Sammy Dead" klasiko jamaikarraren bertsio eta guzti, "Di Black Petty Booshwah" abestia hain zuzen. Aipatzekoa, baita ere, letraren probokazioagatik, "Inglan is A Bitch" delakoa, edo belarrira arraro baina erakargarria egiten den "Loraine" (Bad Mannersenarekin zerikusirik ez) amodio kantua.

Beti bezala, hemen duzue diskoa jaisteko aukera:

Mp3 erreproduktorean ere pare bat abesti jarriko ditut, ohitura den legez.

Blair Peachi buruz zerbait gehigao jakiteko: Anti Nazi Leaguen omenaldi orria;Wikipedia;

Linton Kwesi Johnsoni buruz: Diskografia; Musika zigilua; Web ofiziala;

Powered by ScribeFire.

Musika berria, blogean Danimarkatik jarria!

Gaurko deskubrimendu interesgarria: Sortaldeko lurretatik zuzenean...

Talde japoniarrak A.R.T.S. du izena (Authentic Roacksteady Traditional Ska), baina egia esan ez dira, diska honetan behintzat, izeneko estiloetara mugatzen. Diskoak dituen 13 abestietan zehar, Ska moderno azkarra, ("Rude Up!" sarrerako abestian edo "Go! Ska Go!"en bezala), Ska Punka ("All you need is Ska"n bezala, reggae instrumental gitarrero zati batekin, eta punk abesti oso ezagun baten estribiloa nabaritu daitekeelarik) eta ahntzekoak jorratzen dira.



60. hamarkadako Ska klasiko instrumentala ere entzungai dago, "Blue Nova" bezalakoetan. "Poker Face" ere genero horretan kokatu genezake (Skatalitesetik gertu, baina tempo azkarragoarekin, modernizatua bezala, baina kutsu zaharrarekin).



Aipatzekoa ere azken abestia, abioi japoniar kamikazeen samplerrekin, ska instrumental azkarra, toastingez bustia.



Disko konpleto samarra, ikusi daitekeen bezala.



Hala ere, batazbesteko maila ona eduki arren, nere ustez abesti batek dauka protagonismo nagusia disko honetan: "Lover's Pledge", Ska-Rocksteady miztura lasaia, tronboi eta tronpeta solo malenkoniatsu sakonekin (gehien gustatzen zaidana). Melodia sinplea da, baina belarrira erraz sartzen den horietakoa.



Ez noa abesti guztiak komentatzera, baina bat bera ere ez dago bere xarmarik gabea. benetan entzutea gomendatzen dizuet (erreproduktorean pare bat abesti jarriko ditut)



Deskarga ere, beti bezala, hementxe duzue:



Taldeari buruz, hona dakidana: Dirudienez hamar bat diska, eta single eta DVD ren bat dituzte kaleratuta, baina gehiago ezin dezaket esan. Hau Dona Dona Recordingsekin atera zuten, 2002an. Beraien webean abesti askoren mp3ak entzungai daude.



Taldea blog honetan aurkitu dut, eta gaztelaniaz dagoen beste honetan ere zerbait aipatzen da, aurrekoaren kopia tamalgarria, 3 egun geroago posteatua eta itxurak mantentzeko berriz ere beste deskarga zerbitzu batera igotako CDarekin. Eta, etikoki inolaz ere onartu ez daitekeena, jatorrizko iturria aipatu gabe!

Powered by ScribeFire.

Musika berria Kobenhavndik

Binilo berriak erosi nituen Kopenhagenen eta horien artean bi aurkezten dizkizuet, zaharrena eta berriena.



Zaharrena lehenengo, errespetoagatik:

Abyssiniansen "Satta Massagana" diskoa da, ikusten duzuen bezala. Dudarik gabe, historiako reggae diskarik garrantzitsuenetakoa, eta gida ia guztietan aurreneko hamarren artean kokatua. Eta estatus hori ez da merezi gabe lortua. Diskoari izena ematen dion abestia, esaterako, Rasta musikaren himnoetako bat da, 1969an grabatua (Rasta gaiei loturiko musika apenas egiten hasten zenean), eta Bernard Collins taldekieak 1998ko elkarrizketa honetan aipatzen duenez estudioan grabatzea okurritu zitzaien aurreneko abestia. Letra urruneko lurralde sakratu baten inguruan mintzatzen da, gaurik gabekoa. Askatzen duen mistizismoak Jamaikan gaur egun elizkizunetan abesti hau kantu bezala erabiltzeraino iristera bultzatu du. Hara hor garrantzia!



Diska osoa deskargatzeko: (Abesti pare bat ere sartu ditut musika erreproduktorean)



Ta orain, berriena:

B&B International taldeak Wendy Wonder abeslariaren ahotsarekin ateratako 12"tako (binilo handia) "Not Touching the Ground" EPa da (aurpegi bakoitzean abesti bat baino gehiago duena). Ameoba izeneko musika denda batean lortu nuen (musika elektronikoz betea dagoen disko denda zuri, elegante, disko gutxiko baina ondo aukeratutakoetakoa).



Bi abesti nagusiak, A aurpegian daudenak, oso interesgarriak dira. Funk-Reggae estilokoak dira, baina "Ska beat"ak dantzatzeko ikutu berezia ematen die. Neskaren ahotsa sakona eta potentea da, dudarik gabe. Deskubrimendu interesgarria benetan. Webetik ateratako bi abesti horietako bat erreproduktorean duzue.

Powered by ScribeFire.

Jazzaldia helps us in keepin on True & pure Jamaican Style!!!

Goiza kontentu hasteko aukerarik onena: 2007ko Jazzaldiko Kartelari begirada bat botatzea besterik ez dugu behar:







Uztailaren 24an, Kursaal atzean (hondartzan edo eskenatokian baieztatzeko dago) dohainik noski, The Skatalites taldea, hainbatetan aipatua. Jamaikar musikaren mito handienetako bat, inongo dudarik gabe.



Eta (dirudienez 2 egunetan, baina nire ustez webean dagoen akats bat da) 25 eta 26an, Agertoki Berdean, HORACE ANDY!!!







Tipo hau Roots Reggaearen izarretako bat da, 67an Studio Onen egindako lehen grabaketaren ondoren, 69an ziur aski bere lanik ezagunena den Skylarking ere han grabatu zuelarik. Justin Hinds mitikoaren lehengusu txikia da bera (The Selecterrek gerora bertsioneaturiko "Carry Go Bring Come" eta beste hainbaten egilea)



Azkenaldian Massive Attack taldearekin egindako kolaborazioagatik berriz ere fama irabazia du.



Abesti batzuk jarriko ditut playerrean, ea belarria "egiten" hasten zaizuen, kontzerturako/etarako. Hau/ek ere galdu ezin daitekeena, batez ere gauez, hondartzan eta dohainik izanda.



Gainontzean, oso izen haundiak daude kartelean, jakituria faltagatik komentatzera ausartzen ez naizen arren. Elvis Costello (gure Josu Zabalaren fisikoki oso antzekoa), Sly & The Family Stone, Chick Corea edo Isaac Hayes bezalako mitoak datoz. Buf!



Aurtengo kartela akojonantea. Ezin besterik esan.

Powered by ScribeFire.

Flickr contact interesgarria...

Toots & The Maytalsen Flickerreko argazkiak hemen

Toots & The Maytalsen Flicker Groupa hemen

Web orria hemen

Dj Laiakoekin kontzertua eta manifa II

Kontextua gogorarazten dut: Dj Laiakoekin backstagean gaude, kontu kontari.

"Kasualidadez", Ska from Jamaicako txapa batzuk eraman nituen kontzertura, "just in case". Dj Laiako bakoitzari bana oparitu nien eta, trukean, Sorkunek ere bere lehen diskoko txapa bana oparitu zigun, kontzertu bukaeran publikoari eskainitako cdeetaz gain.

Jon eta DZrekin Jamaicako musikaz aritu nintzen kontu kontari, eta BECeko azaroko kontzertuaz ere hitz egin genuen, Jamaicako klasiko handi batzuk jo zituztela kontzertu hartan (Satta Massagana- Abyssinians edo No, No, No - Dawn Penn) eta abar. Dirudienez, taldekoen artean edonori ezizenak ipintzeko ohitura dute, ta nere kasuan "El estudioso de la musica jamaicana" ezarri zidaten, ta gustatzen zait, egia esan.

En fin. Backstageetik gutxi geratzen da kontatzeko. Hurrengo eguneko manifari buruz Ferminek eman zigun, ta hantxe agertu ginen puntual puntual:

"[...]arratsaldean, Copenagheko gaztetxe famatuaren desokupazioaren aurkako
istiluetan atxilotutakoen askapenaren aldeko manifara. Joder! a ze pintak!
12-16 urteko punkiak, super punkiak, hippyak, goitik behera beltzez
jantzitakoak... eta DJ moduan 12 urteko 3 tipo[...]"

Andonik bere emailean idatzitakoa aprobetxatuz, Djak hain gazte izateak harrituta utzi gintuen denok, bereziki DZ. Zioen bezala, berak 13 urterekin ez zuen Max Romeo edo Dawn Pennen binilorik, ta hauek bai.

Tronbonek kontatukaoaren arabera, ordu erdi lehenago Gaztetxe berrian egon omen ziren, eta kotxeak nola gurutzatu eta etxeko paretatik rappel eginez nola eskapatu bezalako ikastaroak eskaintzen ari omen ziren gazte aktibistentzako...!!!

Manifa, hala ere, istilurik gabe joan zen Kopenhageko kaleetan barrena, kriston anbientilloarekin gainera, ze kamioiko Djak gelditu gabe musika jartzen eta speecha botatzen ibili ziren.

Bukaeran kontzentrazioa udaletxearen aurrean, kamioiean Punk taldea sartu ta dena prest egon arte gu zerbeza batzuk hartzen egon ginen.
"[...]Gero sex pistols estiloko kontzertu
intragable bat manifaren amaieran[...]"

Punk espontaneo makarroniko samarra izan zen, bai, baina nik behintzat gustora ikusi nuen. Ferminek komentatzen zuen bere Kortaturen garaiko hasierako kontzertuen antza handia hartzen ziola asuntoari.


Horrela, ba, atsaldeko zazpiak aldera Enekoren etxeruntz abiatu ginen maletak hartu eta trena hartzeko. Aurretik, noski, Dj Laiakoetaz agurtu eta eskerrak eman genizkien, gira berriko kontzerturen batetara hurbilduko ginela promesa eginez.

Esan bezala, hobeto nahita ere ez!